გუშინ საღამოს თურმე მეჯლისზე

 ამბავი მოხდა უმაგალითო:

 ქალი მისულა უყელსაბამო,

 უბრილიანტო, უმარგალიტო,

 უმანქანო და უმდიდრულქურქო,

 უსაყურო და უსამაჯურო,

 უქმრო, უშვილო და უღიმილო,

 უჯამაგირო, უსამსახურო...

 მისულა ქალი მაღალ დარბაზში

 და არხეინი შეძრულა ხალხი:

 ცისფერ-ვარდისფერ მათს გარემოში

 კაბა ქალისა შეჭრილა თალხი.

 მერე ისეთი რამე მომხდარა,

 კინაღამ ყველა გადარეულა:

 ქალს დიდი ცრემლი ჩამოჰვარდნია

 და ცრემლი კაცად გადაქცეულა.

 ქალს დაუწყია ცრემლკაცთან ცეკვა

 და კაცის მკერდზე დაუდევს თავი...

 ქალს ეცვა კაბა, როგორც ვთქვით, თალხი

 და კაცსაც სცმია სამოსი შავი.

 გაშეშებული მდგარა სუყველა...

 გაშტერებოდა სუყველას თვალი,

 ლამაზი იყო სანახაობა:

 როგორ ცეკვავდა ცრემლკაცთან ქალი.

 ისე ლამაზი, ისე ლამაზი. 

 წამოუვიდა ყველას ცრემლები...

 გაქრა დარბაზი და ირგვლივ გაჩნდა

 აყვავებული თეთრად ტყემლები...

 და ყვავილების იმ თეთრ ღრუბელში

 ცეკვით აფრინდა ის წყვილი თალხი...

 ძირს დარჩა უცებ დაბრძენებული

 უწინ ცრემლების არმცოდნე ხალხი...