როგორც ყოველთვის

 არც ამ წერილს გამოგიგზავნი.

 არც ერთი ლოცვა ცამდის არ ადის.

 ახლა მგზავრი ვარ და დუმილში

 ვჩურჩულებ მგზავრი:

 - მშვიდობით იყავ, აწ და მარადის.

 ამ განშორებამ არ გაფინა ფერები ფითრის

 არც დავიწყებად, არც უკვდავებად,

 შენ ოცი წელი გებევრება, მე ასებს ვითვლი

 და ათასებიც მეცოტავება.