მე ისე მოგენდე,

როგორც ქარს ფოთოლი,

როგორც ზღვას - პატარა ხომალდი.

როცა შორს რჩებოდი,

ვიყავი ობოლი,

ჩამქრალი პატრუქივით ვბოლავდი.

რა მოწყენილია

ეს ქვიშის ხალიჩა,

ჭრიჭინას სიმღერა უნიჭო,

არ გინდა -

სიყვარულში თავები დავიხრჩოთ?

ან, ლურჯ ზღვას მივენდოთ უნიჩბოდ?

შენი სიყვარული

წააგავს ამ ტალღას,

მოდის და კვალს არ ტოვებს ნაპირზე,

მე მინდა

მარტო დავრჩე ამაღამ,

დავჯდე და ღრუბელივით ავტირდე.