ეს ვარდი, მართლა ჩემი ვარდია, ეს მისამართი ახლა შევიტყვე.... გულს გაზაფხული შემომვარდნია. მსურს, ლექსში დარჩეს დღევანდელი დღე...
უამბობს, ეტყვის, გადააბარებს, როგორც საუნჯეს, ვინც სიყვარულის წყალვარდნილს ერთვის, რა დააბერებს, რა დაამუნჯებს?
მინდვრის ხავერდზე, ელვის კვესაში, წვიმის ჟღარუნში, მე ვეძებ ოქროს, ფოლადს დავეძებ, რომ გადავჭედო შენს სიყვარულში... |
პოეზიის გვერდი • • • • • • გიორგი ლეონიძის პოეზია |