დადგება მხრებთან თეთრი საღამო

 და, როგორც თრთოლვა, წუთით გრძელდება

 მაღალ ფიქრებთან ვდგევარ მაღალი

 და სიმაღლეში გამითენდება.

 და ერთადერთი ჩრდილი აწვალებს

 უჩინმაჩინის უსახო სხეულს,

 ასე აწვალებს ჯამბაზს ბაწარი,

 ასე აწვალებს ნიავებს რხევა,

 ასე აწუხებს ცას გათენება

 და უნებური შიში მკვლელობის.

 ასე ჭრილობით გამომრთელებას

 მოაქვს ტკივილი გაურკვევლობის.