ეს ფიქრი წავა ოცნების იქეთ და შენ გაჩნდები, როგორც მისანი. მე დღესაც ვნანობ, რომ ვერ გამიგე, რომ შენ ამდენ ხანს ვერ გამიცანი!
ღამის გრიგალი თავზე მევლება. სიკვდილის გარდა, კიდევ რა ჰქვია ჩემს ასეთ გლოვას და აღელვებას?!
ვფიქრობ, მძიმეა ჩემი მიზანი. ვნანობ, ამდენ ხანს რომ ვერ გამიგე, რომ შენ ამდენ ხანს ვერ გამიცანი! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ტერენტი გრანელის პოეზია |