წინანდალელი ნათელა

ულამაზესი ქალია. 

ო, ჩემო ციცინათელა, 

ჩემო ციხე და გალია.

მთელი საღამო შევჯერდი: 

რა არის ქალის სინაზე, 

მაგრამ უეცრად შევჩერდი 

მშვენიერ თინათინაზე.

ბრწყინავდა საარაკო ცა, - 

მთვარე დაბრუნდა ბინაზე,

როს შუქმა ღრუბელს აკოცა 

ყველა ქალების ჯინაზე.