ეჰ, წუხანდელო სიზმარო,

 იყავ სანდობი გულისა,

 შენ იყავ ჩემთვის დამსახი

 უზომო სიყვარულისა.

 რად იყავ ჩემთვის მჩვენები

 სახისა მხიარულისა?

 ერთხელ კიდევა გნახავდი,

 გულის დამტკბობო, სულისა,

 უეცრად ამბის მამტანო

 მეგობრის, დაკარგულისა.