მწვავდა, მკლავდა, მყვედრიდა

ერთ დროს ხმა ონავარი -

ეგ ხმა ძუძუ-მკერდიდან

ამომავალი...

ხმა გრძნობათა შენიღბვით,

იდუმალით ბურვილი...

ოჰ, მიყვარდა შენი ხმით

გატენილი ყურმილი.

ძვირფას ლამპარს ვამხობდით,

გრძნობას მსუსხავს ვიქრობდით,

სულ სხვას ვლაპარაკობდით,

სულ სხვას, სულ სხვას ვფიქრობდით.

ხვადს გაბედვა არ ეყო,

თუმც ყვავილი ესროლეს...

ასე ითქმის, - არ იყო

არაფერი ჩვენს შორის...

სიყრმის მთებში გვათოვდა,

აწ თოვს ყოველ ცისმარე...

ყველაფერი გათავდა -

ეს იყო სიზმარი.