უკანასკნელი მოვიხსენი ტანსაფარავი,

დადუმებულ მხრებს ელანდება შეხება ნელი,

სავნებო გზაზე სიბნელეა არ სჩანს არავინ,

სასიზმრო ლოცვა ვიგალობე უკანასკნელი.

დამეძინება... გათავდება ზანტი ზმორება.

და დამშვიდდება ჩემი მკერდი ჯერ ხელუხლები;

ძილში ჩემს მუცელს ვიღაც ვაჟი ეამბორება

და ვნებისაგან იღუნება ჩემი მუხლები.

მზის აყვავება გამომტაცებს მწველ ადამიანს,

(ჩემს შეყვარებას მწუხარება კვლავ მოემატა!) 

და დაღონებულს, ვაჟის კოცნას, კოცნას ნამიანს,

ვარდისფერ ენით მომაგონებს გამთბარი კატა.