ფერწასულ ხატად მეჩვენები,

გაბზარულ კერპად,

რომ დარჩა კენტად

მლოცველის და მრევლის გარეშე...

ვინ გაგიბედა?

ვინ გაგიმეტა?

ვინ მოვა ნეტავ

ჩემს მაგიერ მლოცველად შენდა?

გაბზარულ კერპად მეჩვენები,

უთვალავ კოცნით გაცრეცილ ხატად,

მაგ კოცნის კვალი დღემდე არ ჩანდა,

ან ვერ გამჩნევდი,

მე შენი მწამდა.

რას შეგამჩნევდი

სიწმინდის გარდა?

ჩემს გულს მოვიტან 

სამსხვერპლოზე წარბშეუხრელად,

და ზედ იარონ, დაე, გათელონ,

ოღონდ მითხარი, 

გაბზარულო, შენ, ჩემო კერპო,

როგორ გიშველო, ვით გაგამთელო?