ელეგანტურად,

 ხელმწიფურად ერთის ხნით ყვავის,

 ირგვლივ სინათლეს,

 სიხალისეს, სიხარულს ნერგავს, -

 შეხე მკაცრს, ძვირფას

 შეხამებას წითლის და შავის,

 ცოდვა არ არის,

 სარეველა ყაყაჩოს ერქვას?!

 კაცს - კი, ბატონო!

 კაცს შეცდომით ხსენებულს კაცად!

 კაცს შენისთანას - ჯიშით, ჯურით

 ყიამყრალს შენგვარს!

 ჩამოთესლებულს

 ამ ჩვენს სახლში ანწლად და ღვარძლად,

 წისქვილი ვისიც

 ბოროტების მარცვლეულს ღერღავს!

 შენი სახელის

 ხსენებაზე ყორანი ჩხავის, -

 რიყეში ვარ და

 გულმოსული დავწვდები ჭრელ ქვას...

 შეხე, რაგვარად,

 რა ღირსებით, რა ეშხით ყვავის -

 ცოდვაა სწორედ -

 სარეველა ყაყაჩოს ერქვას!.