წავალ უშენოდ სადმე

და გადავივლი ცხრა მთას,

გულში დავმალავ სათქმელს

მაგრამ თვალები გამთქვამს.

გადავიჩრდილებ ტყეში,

სადმე მოვნახავ ჩეროს,

წყაროს წყალს დავლევ პეშვით

და შენ გახსენებ, ჩემო!

დავიდობილებ მერცხლებს,

ამოვიკეცავ კალთებს,

დავიღლები და შენზე 

არ დავიტოვებ სათქმელს.

ქარს გავიყოლებ გზირად

ირმებს ავურევ გზა-კვალს

და ტყეს ვუამბობ ხშირად

მე სიყვარულის ზღაპარს.

გამიმარტოვებს ვერხვი

მთვარე მომისწრებს ძნებთან,

და იმდენ რამეს ვეტყვი

შენ დაგიწყებენ ძებნას.