არის უხილავი მდინარება,

რაღაც უხილავი ძალის,

რაღაც თითებშუა იპარება,

როგორც უდაბნოში წყალი.

რაღაც ფიქრის ფერფლით იფარება,

რაღაც იქსაქსება გზებად,

რაღაც ტკივილებად კრისტალდება,

რაღაც ნიჟარებად რჩება.

ლღვება იდუმალი მყინვარება

ფარსის, ტრაგედიის, დრამის,

ალბათ გულიც ისე იბზარება,

როგორც გარდასახვის ჟამი.

ის რაც უკვდავებად იკმარებდა,

მწუხრის ვერცხლისწყალად წვეთავს,-

ვაი, უხილავო მდინარებავ

დღეთა სიცოცხლეთა ჩვენთა!