ამიყოლა გაზაფხულმა

მზემ დამწვა და მზეწვიამ

ახლა რა ვქნა, სიყვარული

სიბერეში მეწვია.

ამიყვანა მაღლა ცაში

ვარსკვლავებში მატარებს

ღრუბელ-ღრუბელ დავნავარდობ,

მიწას ფეხს არ ვაკარებ.

დამეწია ნაკადული,

ბილიკ-ბილიკ უვლია,

ვინ გამიგებს, რა დროს ახლა

ჩემი სიყვარულია.

რა ყოფილა სიბერეში

სიყვარულის თილისმა,

უცნაურად შემომეჭდო

ყელზე სიო დილისა.

დამავიწყა ყვალაფერი

ამირია გზა-კვალი.

სადაც წაველ, თან დამყვება

სიყვარულის ამქარი.

ვეღარაფერს ვეღარ ვაგნებ

აღმა-დაღმა დავდივარ,

ღიმილი სულ დამავიწყა

ცარიელი დარდი ვარ.

ამიყოლა გაზაფხულმა

მზემ დამწვა და მზეწვიამ

ახლა რა ვქნა, სიყვარული

სიბერეში მეწვია.