მე ისევ მესმის წარსულის კვნესა, 

კაეშანს ჩემსას სიჩუმე ათრობს. 

დაკარგულ საფლავს ვიგონებ შენსას, 

სადაც, ძვირფასო, გძინავს და გათოვს!..

ეგ ხომ ჩემს პირველ სიყვარულს ათოვს , 

ეგ ხომ შენი ხმის შრიალი არის! 

შენი უკვდავი ღიმილი მაკრთობს - 

გამოშუქება ციური მხარის!