მე განა გიხმე,

მხოლოდ გინატრე,

შენ ჩემი ბედის ხარ მობინადრე.

ისევ შენ,

ჩემო თვალის სინათლევ,

ისევ შენ,

ორთავ თვალის სინათლევ!

რა კარგი დღე ხარ მზემომფინარი,

სიყრმისა ჩემის დიდო ალაფო,

შენ ისე მავსებ,

როგორც მდინარე

გაზაფხულობით ავსებს კალაპოტს.

შემომეშველე,

როგორც მშველოდი

და მომაშუქე შუქი ნათელი,

შენით, შენ გამო

და უშენობით

გადამხდა ყველა გადასახდელი,

მე განა გიხმე,

მხოლოდ გინატრე,

შენ ჩემი ბედის ხარ მობინადრე.

ისევ შენ,

ჩემო თვალის სინათლევ,

ისევ შენ,

ორთავ თვალის სინათლევ!