...შენ უკვე წევხარ ან ახლა წვები, სინათლეს აქრობ და ბნელში იხდი, მაინც ვერ უნდა შენიშნონ სხვებმა, რაც მე შევნიშნე შენში და მივხვდი
შენს გაშლილ თმებში და შიშველ მხრებზე, და დაეჭვებულ მიჯნურის მსგავსად ოთახში კაცის ნაკვალევს ეძებს.
როცა ცახცახით გეხვევა მთვარე და როგორც შენი უმცროსი დები, ნუშის ხეები ფხიზლობენ გარეთ... |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ოთარ ჭილაძის პოეზია |