ლაჟვარდი იყო სუფთა და ღია, 

 მიმზერდა იის ცისფერი თვალი, 

 მღეროდა ვიღაც და სამაიას 

 ცეკვავდა სამი უცნობი ქალი.

 გადავიარე სინათლის ზღვარი 

 და უცნაური ვნახე ხატება - 

 ჯერ არ მინახავს ქვეყნად ამგვარი 

 გასაოცარი გამოცხადება.

 სულიერივით დარბოდნენ ხენი, 

 ფრინველებს ლხენით ვესროდი ისარს, 

 მოჰყავდათ ჩემსკენ ფასკუნჯებს ფრენით 

 პირმშვენიერი მნათობი დღისა.

 ისე ბრწყინავდა ვერცხლის ხეხილი, 

 გაოცდებოდით ფერთამხილველი, - 

 ოქროს მთა-ბარი და მთაგრეხილი, 

 გამოცხადება გასაკვირველი!

 ოქროს გალიებს, ოქროს ზარებით, 

 და გალიებში სამოთხის ჩიტებს 

 ვუმზერდი, ვიდექ ფერნამკრთალები 

 და გრძნეულივით ვუსმენდი კიდეც.

 და მერე, როცა მეტოქემ მთვარის 

 გადამაფარა სინათლის კალთა, - 

 უეცრად გაქრა ზმანება მკრთალი 

 განათებული ოცნების კართან.