ურჩი ჭავლები - გილოკავენ ხორბლისფერ ძუძუს, ლურჯი ჭალები - მოფენილია გვირილით... სიწრფელე მამრის შენდამი ითხოვს ჩურჩულს, შეცდომა არის გრძნობათა მხელა ყვირილით.
უბრალო სიტყვით გეუფლები,- არც ხრმალ-დამბაჩით, არც მაჭახლით და ხირიმით,- "წამოხვალ-მეთქი?!" - ყურში ჩურჩულით გეუბნები, "თუნდაც სიკვდილში!" - შენ მეუბნები ტირილით. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • მურმან ლებანიძის პოეზია |