გარეთ ყინვა სუფევდა, გულში - დავიდარაბა.

შემიყვანე ოთახში, ჩამიკეტე დარაბა,

მოიმარჯვე ალერსის მოჭედილი სიათა

და ამბორი ტუჩებზე დამაყარე ტყვიადა, -

თან ამბობდი: "კარგი ხარ, კარგი გასახარელი,

როგორც ქმარი კი არა, როგორც სხვა... საყვარელი!"

ერთხელ გითხარ: მომბეზრდა ეს ალერსი ქურდული.

მსურს პირდაპირ მოვიქცე, ვით დავითის შურდული,

გამომყევი, გავიქცეთ, მიატოვე ქმარი და

შევქმნათ სულ სხვა მყოფადი საოცნებო მხარიდან.

შენ ამბობდი: "კარგი ხარ" - თუმც ამ პასუხს არ ელი, -

როგორც ქმარი კი არა, როგორც სხვა საყვარელი!"

წუხელ მაგრად დავითვერ. ღვინომ ვნება დათენთა.

დავდიოდი ქუჩებში და როდესაც გათენდა -

ცელქი, შეუშინარი შენს ბინაზე მოველი:

"ჩემი ქმარი შინ არი, მან გაიგო ყოველი!"

მითხარი და საჩქაროდ მომაჯახე დარაბა...

გარეთ ყინვა სუფევდა, გულში დავიდარაბა.