დაღალულს ვხედავ იმ ამაყ ირემს. 

 მიყვარდა, როგორც დიკენსის გმირებს, 

 ცეცხლთან ღვინის სმა და გაფიქრება - 

 რომ გულში ცეცხლი არ გაგიქრება.

 მრავალი ფიქრი მას შემდეგ ახდა, 

 ვნების ისრებმა დაცხრილეს გული, 

 ისევ მაისი მშვენიერ ბაღთა, 

 იყავ ოცნება და სიყვარული.