შენ მომიძულე, გამწირე ვაგლახ და ანგელოზის მომტეხე ფრთები, მე სულ უბრალო კაცი ვარ ახლა, დაგინახავ და ბავშვივით ვკრთები. გემშვიდობები და ნუღარ მერჩი, შენ იღიმები და ჩემი ფრთები, როგორც მარაო, გიჭირავს ხელში. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • შოთა ნიშნიანიძის პოეზია |