გარეთ ვარ, ოთახში კი არა,

ჩეროში ვხელსაქმობ დილიდან

ჩერომ კი -  იარა, იარა,

გზისპირა მესერთან მივიდა

გადაღმით გადწვა შარაზე,

მე ეზოს მზიგულზე დამტოვა,

რას უზამ, ჩაკეტე, ჩარაზე!

ჩრდილებზე ფუჭია დანდობა,

მივდიე, ვიჩოჩე ნელნელა,

გავყურებ მესერის გადაღმა

დახე, სად გამისხლტა მძებნელი.

აბა ზედ მეც ხომ არ გადავალ,

ხელსაქმეს დღეს რაღას მოვრჩები,

ეს ხვატიც აღარა თავდება.

ხე ეზოს მიჩვენებს მორჩილად,

ჩრდილი კი ჰყოლია თავნება...

მგზავრები ზედ ფეხით დადიან,

ან მე რა მტკენია, ანდა მას

გათელონ, ახალი დარდია!

ჯანდაბას.