მე მომხვდა შენი ნასროლი თოვლი,

წეღან მომხვდა თუ დიდი ხნით ადრე;

ვხუცდები, არ ვარ მე შენი ტოლი,

როგორ გაბედე, ხუმრობა მკადრე.

მე მომხვდა შენი ნასროლი გუნდა,

დამასველა და მუხლები მითრთის,

თუ სიყმაწვილის მოყვანა გსურდა,

უნდა გესროლა იები მინდვრის.

თოვლი ყრია თუ ჟამთასვლის ფერფლი,

მგონი ყინულზე წკრიალებს ქოში,

დამეპნა წვრილი ფიქრების ფეტვი

და ვერ ავკრიფე მარცვლები თოვლში.

შენ მომახვედრე შეკრული გუნდა,

გაგიხარდა და შემოჰკარ ტაში.

ასეთ სიცელქეს სიყრმის დრო უნდა,

შენ კი ფანტელებს მიმატებ თმაში.

მომხვდა გუნდა თუ ტრფიალის ტყვია,

კეფაში მწვდა და ვაშეშებ კისერს,

ვერ გამიგია, თუ არ გაქვს ია,

თოვლში აპრილი საიდან მიმზერს?

ცივი ზამთარი ბევრჯერ მერკინა,

თოვლში შაშვებმა აკენკეს ფეტვი,

გუნდა მომხვდა და გული მეტკინა

და სიჭაბუკეს რა უნდა მეტი.

რა უნდა მეტი გაწვართულ თითებს,

სიცელქით სძლია ყინვა და თოში,

ჩემი ოცნებაც ჭაღარას ითმენს

და ჭაბუკივით გუნდაობს თოვლში.