თუ მენდობი, დამიჯერებ, შენთვისა ვარ თავმკვდარი... შემოდგომა ნახევრდება, მოზოზინობს ზამთარი.
ვერც გავმართავ ყალიონს, ერთს გპირდები, რაც დრო დამრჩა, შენ უნდა შეგალიო.
არაფერი მებადა; ვფხოკიალობ, გაკიდული, თოკზე მოგონებათა. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ემზარ კვიტაიშვილის პოეზია |