მომნატრებია ნახვა მისი სახის და ტანის, ხმა გავიგონე წუხელ - ცინცაძის, რუსუდანის. დანთქეს ქვესკნელის წყლებმა იმისი ნავის კიჩო... გაღიმებულმა მკითხა: „კარგად ხომ კი ხარ, ბიჭო?!"
მთელ საქართველს უჭირს, მე რა მამყოფებს კარგად. ალბათ მოგბეზრდა, დაო, იმ გრძელ სოფელში ძილი, მახსოვს ოჯახი შენი, ავჭალის გზატკეცილი.
შენს ორ გოგოსთან იყავ ღმერთივით სანახავი. ჩუმი, ფრთხიალა, ფრთხილი - გაფრინდი, ჩიტი ვითა... სად ხარ, ნეტარო, ნეტა, გული არ დაგეწყვიტა!.. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ემზარ კვიტაიშვილის პოეზია |