ველზე ყაყაჩოთა ნაღვერდალი, 

წვიმის სევდიანი იდილია, 

რაც მიყვარს, ყველაფერი აქეთ არი, 

წყალგაღმა მარტო სიკვდილია.

მე რას გთხოვ? - ბევრი არაფერი,

სიტყვა სიყვარულით მომიწანი, 

ვიდრე აქეთა ვარ, მომეფერე,

ნავში ჩაჯდომამდე მომისწარი.

თორემ თუ მგზავრობა დამიპირეს, 

ვეღარ მოვერიე ქარიშხალებს, 

მერე როგორც გინდა, დამიტირე, 

ფარჩა-აბრეშუმი გამიშალე.

აღარ გამთელდება ნაღარავი

გული, აქამდეც რომ მიკირია, 

წყალგაღმა არაფერი აღარ არის, 

წყალგაღმა მარტო სიკვდილია...