ზის სავარძელში და იგონებს მანგლისის ფიჭვებს,

ალგეთისაკენ საბანაოდ გაქცეულ ბიჭებს,

მწვანე აგარაკს, მოულოდნელ შხაპუნა წვიმას

სველ ფოთლებს ღია აივანზე და ათას წვრილმანს.

მოხუც დედაბარს, რომ ეძებდა დაკარგულ მოზვერს,

ბაჯბაჯა ბატებს, გამოფენილს კრიალა მოლზე,

მოაგარაკე პროფესორთან ჩაის სმას ღამით...

ზის და იგონებს...

და რომ იცოდეთ

ბედნიერია რარიგად ამით?!