სიყვარულო, ნიჭო სრულო, 

წამ ტკბილო და ხანგრძლივ მწარე, 

ჯერ აკვანო ნეტარების, 

მერმე კუბოვ და სამარე!

დღეს ჩემი ხარ, ხვალ სხვისი ხარ, 

უგზო-უკვლოდ მოარული! 

სად არს შენი დასაბამი? 

ან სადა გაქვს დასასრული?

ზოგი გყვედრის, ზოგი გვედრის, 

ყველას კი ჰსურს, რომ გემონოს!.. 

ვინ არის, რომ შენსა სიტკბოს 

სიცოცხლე არ შეუწონოს?

დიდის ხნობით… მაღალ გრძნობით 

თუმც არავის არ ახარებ 

და წამიერ სიტკბოებას 

საუკუნოდ წაამწარებ,

მაგრამ მაინც ყველა გეძებს!.. 

ცოცხალმა ვით დაგიწუნოს? 

ვინ არის, რომ იმ ერთს წამში 

არ გასწირავს საუკუნოს?!