ეს რა ღვთის წყრომა მებედება ისევ და ისევ,

ანთებულ ჭაღზე ქარი სანთლებს რიგრიგად მიქრობს,

ახლობლებს ვკარგავ...

მაკლდებიან

მიდიან ისე

სამუსაიფოდ მეზობლებთან შედიან თითქოს...