- აბა, ჩემო სანოვაგევ ხვავისა,

იქეც სტუმრის და მასპინძლის ხალისად!

მადლი უფალს, რომ გვარგუნა ლუკმა,

მალე გავშლით ჩვენს ჯადოსნურ სუფრას!-

ამბობს ბებო და ამზადებს სადილს,

ყველასათვის მართავს ნამდვილ ნადიმს:

პური - ჩვენ,

ნამცეცი - ჩიტსო,

ჩვენს ფანჯარასთან რომ ზისო,

ხორცი - ჩვენ და

ძვალი - ძაღლსო,

ამ სახლს დარაჯად რომ ჰყავსო.

მჭადი - ჩვენ და

ქატო - ქათამს,

ყველი - ჩვენ და

შრატი - კატას,

ხილი - ჩვენ,

ნაფცქვენი - ღორსო,

რაც დაგვრჩება - მარჯვე ცოცხსო,

ჩენჩო - ბუხარს,

კურკა - მიწას,

ბებომ ლუკმა ყველას მისცა.