თითქოს უბრალოდ მე ვწერდე წერილს,

გამიადვილდა უეცრად შრომა.

და როგორც შუქზე მოფრენა მწერის,

სიტყვას ცვლის სიტყვა, და ზომას - ზომა.

მარცვლების ძებნას დაიწყებს ცერი,

აავსებს წერილს წუხანდელ ცის დარდი

და მღერის, მღერის კალამის წვერი

კალამის წვერი - ბულბულის ნისკარტი.

მაგიდას - პარნასს ყვითელი მტვერი,

მზის ოქროს წვერი ხვრელიდან ესობა,

და პოეტს ზარმაცს - წასვლია ფერი

ოქროს მტვერი რომ გაუჩნდა მეზობლად.

შრიალა ნარმას წერით დასერილს

დაეცა მართლა ყვითელი მზის ვარდი,

და ელის კარნახს კალამის წვერი;

კალამის წვერი - ბულბულის ნისკარტი.

სხტეში ყარანა - ყანებში წყერი

ხეები ბევრი, სერი და ამინდი;

მძიმე გაფრენა შვადღეზე ძერის

ნაჭედი მთები მოოქრულ კრამიტით.

დიკის და ქერის, ყოველი ღერი

მეძახის, მივალ, მივრბივარ, ვისწრაფი

და აღარ მღერის კალამის წვერი

კალამის წვერი - ბულბულის ნისკარტი.