გულზე ამომდის ყვავილი,

მიეთვათლმაქცე, ქალი ხარ,

საფლავთან, როცა ჩამივლი,

ვითომცდა ველის ქარი ხარ,

ააშრიალე ფოთლები,

თქვი სურნელებით მთვრალი ხარ.

ვეღარსად წამოგეწევი,

ვერ დაგიხელთებ, წამი ხარ,

მოულოდნელად მეწვევი,

მოულოდნელად წამიხვალ,

ჩემი ცრემლიან ლექსების

აალებული ბწკარი ხარ.

ხავსი არ მომეკიდება,

თუ კი ხსოვნაში წამიხმარ.

მკერდზე ამომდის ყვავილი,

ამოიზარდა გულიდან,

ეს ერთი შემრჩა ხსოვნისთვის

ამხელა გაზაფხულიდან.