მე სიკვდილი შენს თვალებში

სიკვდილამდე დამინახავს,

შენს გარეშე უშენობა

სინანულში დამიმარხავს.

ვტიროდი და ვერ ხედავდნენ,

გულის ვარამს დროს ვატანდი,

შავი მეცვა, შავს ვუცქერდი,

გამხნევებდი, თოვლს ვხატავდი.

თოვლი დადნა, ცა გაწვიმდა,

მიწიერი გადამწვანდა,

სატკივარი განაწილდა,

აღარაფრის აღარ მწამდა.

ახლა ციდან დამცქერი ხარ,

გინდა მონატრებად ვღირდე,

ჩემი ფრთები შენ წაიღე,

როგორ უნდა ამოვფრინდე.