ბავშვი ოთახში ქოლგას მახურავს, ჭერი გვაქვს, მაგრამ ვერ გვშველის ჭერი, გამოქცევია წვიმა სახურავს, მოუხატია სისველით ბჭენი.
უკვირს, ვერ გვიცავს რადგან კრამიტი, დაუკითხავად სახლში შემოდის აჯანყებული სველი ამინდი.
დროით დაბზარულ ბებერ კრამიტებს, შევცქერით ზეცას იმის იმედით, რომ უსათუოდ გაიამინდებს. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • თეიმურაზ ლანჩავას პოეზია |