აღვესრულე... სული ჩემი ვუწილადე ცათა... მმართებს, ამიერში აღარ ვრჩები, იმიერში ვეძებ ნათელს. ვიწინამძღვრე ცათა შინა, აღვევლინე ზეციურში, მიწიერმა დამაშინა. წამი შემრჩა წამებისა, ვარსკვლავთ ვუკიჟინე შორთა, მწარეობა წამებისა. ჟამთა მთოვარებამ, ნისლმა, უფალს შევავედრე თავი, ისევ ზეციურმა მიხსნა. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • თეიმურაზ ლანჩავას პოეზია |