დგახარ სიბრძნის დაუნჯებით,

სულის ცისკენ შეღერებით, -

გეხვეწები,

გეაჯები,

გენუკვი და გეფერები.

სულ იბრწყინებს

სხვათა თანა

შუქი შენი შედევრების,

ჟამი მოდგა შენი ფიქრის

შენს საქმესთან შეჯერების.

ჰოდა, ფრთხილად!

ფრთხილად,

ფრთხილად! -

გყვანან ქვედამხედველებიც,

შენს ნაკრძალში ხორხოცებენ

უცხო თესლის ეგერები,

ამიტომაც გაფხიზლებ და

ამიტომაც გეფერები.

რა თქმა უნდა,

წავალ მალე, -

ცას ვერ გამოვეკერები...

იმ წასვლამდე -

წასვლის მერეც

გენუკვი და გეფერები...