თუმცა გულს შენი ალერსი სურდა,

ძვირფასო, მაინც დამირჩი შორი.

აღარ მიშვებენ შენს მაღალ სულთან

აგორებული შური და ჭორი.

ჩემი სიცოცხლე სავსეა შენით,

თუ მიხსნის, შენი სახელი მიხსნის.

ქვეყნად უშენოდ გავლილი დღენი

მაკლდება, როგორც დაღვრილი სისხლი.

თუმც, სიჭაბუკის სურვილს და წადილს

არ დასდგომია აღდგომა ჯერაც...

შენი სიმართლის ყოველთვის მწამდა,

შენი სიმართლის დღეს უფრო მჯერა.