შემოხვევია წლები მუმლივით,

კედლებს სიკვდილის ფერი ედება.

ტყის სიჩუმეში მისი დუმილი

ჰგავს მომაკვდავი კაცის ვედრებას.

ზარი უენო და ტანშიშველი

ჩამომხრჩვალივით თოკზე ქანაობს,

ხატები ცისკენ ხელებს იშვერენ,

მაგრამ ამაოდ, მაგრამ ამაოდ.