ვის უნახავს ის ედემი შლილი,

სადაც ისე ტკბილ არ არის ძილი,

როგორც ტკბილია გამოღვიძება;

სადაც ბუნების თავისუფლება

მონებას, როგორც უხმო ყვედრება,

ცოცხალ ფშვენითა უყენებს თვალსა;

სად დაუკარგავს მშვენიერ ხალხსა

იმ თვით ედემში თვისი ედემი?

ვის უნახავს ის, სამშობლო ჩემი?..