სატრფოვ! ხშირად ლაღი ფიქრი

გამიტაცებს სუბუქ ფრთითა,

ვითომც მე შენ მოგხვევივარ

სავსეს ეშხის სიამითა.

„დასტკბი, გიჟო! - მეუბნები, -

აჰა ჩემი წრფელი გული!

ბაგე ბაგეს ჩავაკონოთ

და ჩავართათ სულთან სული!“

თუმც ეს, ტურფავ, სიზმარია,

მითაც სტკბება გული კრული…

თუ არ სიზმრით, მაშ რით დასტკბეს

უიმედო სიყვარული!..