საპატარძლოს საძებნელად

ვლეთ ამერ და იმერეთი,

ზოგს სიშავით ვიწუნებდით,

ზოგიერთებს სითეთრეთი.

აგვასწავლეს, მიგვასწავლეს

ერთხელ სახლი დიდებული;

ქალი - გადაქალებული,

ღვინო - გადაღვინებული.

დავჯექით და ვუბაასეთ,

ჩვენი საქმე მოწყო-რა.

თეთრი ღვინო დავუწუნეთ,

შავი ღვინო მოგვეწონა.

ნივრის წნილი, როგორც ხილი

შემოჰქონდათ კონა-კონა.

საპატარძლო დავუწუნეთ,

სასიდედრო მოგვეწონა.

რა არა ვთქვით, რა არ ვნახეთ,

ზოგმა ისე, ზოგმა ასე,

ზოგჯერ ცხვირიც ავიწიეთ,

ზოგჯერ თავიც დავიფასეთ.

ჰოდა, ასე მიზეზ-მიზეზ

მივჩაქჩაქდით სიბერემდი,

ზოგ-ზოგები სიქაჩლეთი,

ზოგ-ზოგები სითეთრეთი...

ახლა აქეთ გვიწუნებენ

სიმამრებიც, სიდედრებიც.