მთვარევ, განმშორდი, ტიალო!

გაბრუნდი, გამეცალეო,

არა მწამს შენი ალერსი,

სიკვდილი დამაცალეო.

გახარებული რას დამცქერ!

შენც გნახავ მტირალს მალეო,

შენც ჩემებრ დაიბურები

ნისლით დღეს, ანუ ხვალეო!

მაშ მითხარ, რაღას კაშკაშებ,

რაღას ციმციმებ, მთვარეო?

შენის ცქერითა ნაღველი,

ჩუხ-ჩუხით გადმოვღვარეო!

გეყოფა! ღმერთი იწამე,

გრძნობა ნუ დამაძალეო,

ცას ვფიცავ, სულით ხორცამდის

სრულიად მოვიშალეო!

ნუთუ, არც გული გქონია,

არც კაცის შებრალებაო?

გრძნობავ! შენ მაინც განმშორდი,

მოიღე მოწყალებაო!

მთვარევ! გეყოფა, გაბრუნდი,

განმშორდი, გამეცალეო,

სულთმობრძავს სულის ამოსვლა,

სიკვდილი დამაცალეო!..