ჰამლეტს ერთი ეწვია, მე აჩრდილი ასი. ასე შემომესია მოქეიფე დასი. უსასრულოდ ვსვამდით. თეფში არ იცვლებოდა არც დღისით, არც ღამით. თითქმის ყველას გავწვდი... მაგათ ვენაცვალები, თუ მალე არ გავცვდი. ჭოტი გავხდი ღამის. ნუთუ მართლაც ასივე აჩრდილია მამის... |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ნიკო გომელაურის პოეზია |