უმისამართოდ გაგზავნილ წერილს,

ჭირს თუ სიხარულს - სხვათა გასანდობს,

არვინ უჩნდება ახლა მფარველი,

დევს ფოსტის ყუთზე უმისამართოდ...

და ჩუმი ფიქრი ბლღივით წრფელი,

ბალღივით წრფელი და უღალატო,

მთელი კვირაა წამკითხველს ელის

და რჩება ისევ უმისამართოდ.

იქნება ვინმემ წაავლოს ხელი,

გახსნას ბარათი თუნდაც სამადლოდ

და გამოუჩნდეს ვით ახლობელი

უცნობის განცდას უმისამართოს.