დილა შენთვის სხვაა და

ჩემთვის - სულ სხვა არი, - 

შუა, რაც მთავარია,

დიდი გვიძევს ზღვარი.

მიწას ფეხს რომ ვაბიჯებ -

ზარდაცემულს, ზიარს -

(შენთან ერთად) აოცებს

ღამეს ვარსკვლავიანს.

წახვალ, არც კი შეხედავ

ნუშის ყვავილს გაშლილს

არც ის იცი  - ნაძვის წვერზე

რას ჭახჭახებს შაშვი.

მე ვარ ძირი, დედანი,

არ ვიქცევი ასლად;

შენი წასვლა სხვა არი,

სხვაა... ჩემი წასვლა.