ჩემო თვალის ჩინო! ჩემო ნატვრის თვალო! მათრობ, როგორც ღვინო! საოცნებო ქალო! არის ხილი უცხო. სიყვარულის სენი, რად შემყარე? ურცხვო! თუ შევძვერი - ვაი!.. დამაცადე ძილი, კაი ახლა, კაი! თუ გაკოცე - მტრისას! შევაგებე მკერდი კუპიდონის ისარს. - ჩემში ქარი ქროდა. დაჰქრის ახლა ცაში, რაც კი დარდი მქონდა. შენ დაბადე მთვარე, შენ გაფურჩქნე შინდი - ხარობს არე-მარე. სურვილი აქვს გგავდეს. ჩემისთანა კაცი, ნატრობს - გვერდით ჰყავდეს. მომატარებს ქუჩებს. ვეჭვიანობ ხალზე, რომ უკოცნის ტუჩებს. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ნიკო გომელაურის პოეზია |