გავახელ თვალებს და მთის კალთაზე

ვხედავ ყვავილებს, ბავშვებს და ხეებს.

მადლობის გრძნობით გულში ვათავსებ

ჩემი სიცოცხლის მადლიან დღეებს.

ვხედავ - მთის იქით ბევრია კიდევ

ჯერ გაუშლელი ყვავილის ღერი.

მე იმ ბაღისკენ მთის ბილიკს მივდევ,

იმ ყვავილების გაშლაზე ვმღერი.

მესმის გუგუნი მომავლის ქართა

და, შთაგონებით თვალანანთები,

ვხედავ - შორეულ ლაჟვარდის კართან

წვანან ცისფერი განთიადები.

მათ უფრო მეტი სინათლე მოაქვთ,

ჯერ არნახული სიცოცხლის ფერი.

შვილიშვილებო, ეს თქვენი დროა,

მე იმ დღეების გაშლაზე ვმღერი.