თუმცა სიცოცხლე ჯერ კიდევ მინდა და მრავალ დღეთა მოიმედე ვარ, მაგრამ ისეა ჰაერი წმინდა, მზის ელვარებაც ისე მედება, ისე მაქვს სავსე სიმღერით ყელი და გული - ნათელ დღის შეშფოთებით, რომ მზად ვარ ამ ხეს მოვხვიო ხელი და დავუკოცნო თბილი ფოთლები, ვაჩუქო ლექსის უკვდავ მისნობას ეს დღე უჩრდილო და უჭაღარო და ჩემი წილი მარადისობა ერთ ამისთანა დღეში ჩავღვარო. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ალექსანდრე აბაშელის პოეზია |